W wyniku burzliwej historii XX w. obszar Bieszczadów został pozbawiony powstałego w ciągu stuleci tradycyjnego i swoistego dziedzictwa kulturowego. Tyczy się to również obszaru Parku Krajobrazowego Doliny Sanu. Do czasu wysiedleń w połowie XX w. miejscową ludność stanowili w zdecydowanej większości Rusini, zwani tutaj Bojkami. Ten górski lud należąc do wschodniego obrządku chrześcijaństwa, wytworzył interesującą kulturę, której nieliczne ślady przetrwały do dziś.

Park Krajobrazowy Doliny Sanu chroni malowniczą dolinę Sanu od źródeł po Jezioro Solińskie. Stanowi od północnego-wschodu naturalną otulinę dla Bieszczadzkiego Parku Narodowego i wraz z nim wchodzi w skład Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery „Karpaty Wschodnie”.

Rezerwat przyrody „Śnieżyca wiosenna w Dwerniczku” jest to rezerwat częściowy, florystyczny. Celem ochrony jest zachowanie stanowiska śnieżycy wiosennej Leucojum vernum oraz zbiorowisk łąkowych z bogatą florą gatunków chronionych i rzadkich.

Rezerwat „Zakole” obejmuje ochroną rzadki element krajobrazu jakim jest torfowisko wysokie, które pod względem budowy złoża i charakteru roślinności posiada cechy torfowiska typu kontynentalnego.

Rezerwat przyrody „Hulskie im. Stefana Myczkowiskiego” to cenny obiekt przyrodniczy, głównie ze względu na doskonale zachowane zbiorowiska leśne charakterystyczne dla tej części Bieszczadów.